zwykłe dzień dobry
Wybiegłszy z lasu, tętent tętna rozsadzał głowę, która przestrzenią wpłynęła w przestrzeń pojemniejszą. A wielka wibracja zamroczyła, zamroczyła, zamroczyła jak w dzwonie.
Kategoria: myśl
statek
Do sterowania służą mi jedynie trzy pokrętła zamontowane na górze, gałka, jeden wskaźnik, trzy obrotowe pierścienie z przodu i brzęczący kilkusekundowy opóźniacz. Ląduję w świecie, od którego oddziela mnie pięciocentymetrowej grubości okno zmontowane solidnie z sześciu kawałków szkła.
noli me tangere
„Nie dotykaj mnie” mówi Chrystus do Marii Magdaleny, w tanecznym wygięciu unikając jej dotyku. Bóg, który już nie chce być człowiekiem, ucieka od kontaktu i jasno daje do zrozumienia, że to, co niepojęte powinno takie zostać. Lecz my chcemy wiedzieć i dotykać jak niewierny Tomasz, wszystkiego, w co przyszło nam wierzyć. Ponieważ to, czego nie możemy zobaczyć, istnieje w naszej percepcji z najwyższym trudem. Nawet wirus, który zabija dziesiątki tysięcy ludzi dziennie.
przyroda pierwszego kontaktu
Dopóki brzmią, świergoczą, klekotają, ćwierkają i kwilą − kruchy ład trwa. Jeśli zamilkną, a nas otoczy jedynie maszynowy klekot i elektryczne brzęczenie, stracimy coś znacznie więcej niż poranną pieśń skowronka.